The Hamptons

Als je vier weken doorbrengt in NY is het heerlijk om af en toe de stad te ontvluchten. Dat doe ik regelmatig door even naar Coney Island te gaan, met mooi weer zit je daar heerlijk aan het strand. En de mensen die daar komen zijn fantastisch om ongegeneerd te bekijken vanachter je zonnebril!

De ultieme ontsnappingsclausule voor New Yorkers zijn de Hamptons, een gebied op Long Island dat bestaat uit een aantal dorpen (o.a. Southampton, Easthampton, Hampton Bay). Je kunt de Hamptons vergelijken met (de meest luxe gedeelten van) Wassenaar: bosrijk, dicht bij de kust, grote huizen, lange oprijlanen en zwembaden in de tuin.

Donna bleek vrienden te hebben met een huis in Southampton. Het was snel geregeld. Op donderdagmiddag vertrok ik met haar vriendin Toby in een rode Mercedes richting Long Island, waar Toby’s vriend woont. Het werd een groot luxueus avontuur.

Vrijdagochtend, na een uitgebreid ontbijt, ging Toby naar yoga en ik naar het centrum van Southampton om naar het Parrish Museum te gaan. Dit museum blijkt twee dagen per jaar gesloten te zijn. Net nu! Daarom maar door de winkelstraat van Southampton geslenterd. De enige winkel waar ik iets kon betalen was de boekhandel, if ya know what I’m sayin’.

Southampton bleek vooral lekker eten, slapen en rondhangen. Jim en Toby zijn schatten van mensen, ze hebben me de hele omgeving laten zien en me laten meegenieten van hun zwembad. Na het zwemmen nog een rondje cruisen langs alle grote huizen en de Atlantische Oceaan. Daar staan geen huizen, maar kastelen! Als het hotels zouden zijn, zouden ze minstens 50 kamers hebben. En dan te bedenken dat die lui - de Calvin Kleins van de samenleving - er maar een paar weken of maanden per jaar wonen.

Cruisen deden we in dezelfde Mercedes als waarmee we waren gekomen. Het bleek een cabrio te zijn, oeh wat een heerlijkheid. Met pijn in mijn hart vertrok ik weer naar Manhattan – wie had gedacht dat ik dat ooit nog zou zeggen!

Op de foto: het zwembad van Toby en Jim.